Merhabalar, ben Halil Arda. Dv2023 kazanan şanslı kişilerden biriyim. Dosya numaram 39xx lerdeydi. İlk mülakat davetimi Ocak 2023 tarihinde katılmak için almıştım. Lakin bazı sebeplerden dolayı mülakata katılamadım ve hakkımı kaybettiğimi düşünüyordum. Biraz araştırma yaptıktan sonra https://ais.usvisa-info.com/ adresi üzerinden tekrar mülakat alabileceğimi öğrendim.

Yukarıda ki resimlerde ilk adım alarak “rezervasyonumu Kaçırdım” seçeneğine tıklayarak mazeretiniz belirtiyorsunuz. Bu işlemi tamamladıktan sonra tarih seçme ekranı açılıyor. Bu ekranda tarihleri sürekli takip ederek boş zamanı yakalamanız gerekiyor. Ankara’da ki  Konsoloslukta yoğunluktan dolayı boş tarihleri yakalamak malesef ki çok zor oluyor. Gün aşırı sayfayı takip ederek Mart ayındayken Ağustos ayının 29. gününe randevu bulabildim.

Mülakat randevumu aldıktan sonra Unganlar’ın sayfasından 2-3 gün öncesine randevu alarak gün saymaya başladım. Mülakat tarihi yaklaştığında Ankara’ya gittim. Hem Unganlara hem de Konsolosluğa ulaşımı daha kolay sağlayabilmek için havalimanından araç kiraladım. Birkaç gün erken gitmiştim. Zamanımın bir kısmınıda Ankara’yı gezerek özellikle de Ulu Önder Kurucumuz ATATÜRK’ün mezarının ziyaret ettim.

Mülakat sürecinde ise Unganlar a sabahın erken saatlerinde olan randevuma gittim. İşlemler yaklaşık olarak 3-4 saat sürüyor. Kayıt, ön muayene, labaratuvar testi ve aşı diye ilerlemekteydi. Test sonuçlarını ertesini günü teslim ettiler. Bu işlemler bittikten sonra asıl heyecan başlamıştı. İçimde birazda mülakatı ertelediğimden dolayı endişe vardı.

Mülakattan önceki gece uyku tutmamıştı. Mülakatım sabah saat 8 de olmasına 6.30 sularında konsolosluk kapısında beklemeye başladım. 7,30 sularında içeriye aldılar. Heyecanım daha da artmaya başladı.  Toplamda 4 aşamadan geçtiğimi hatırlıyorum. İlk aşamada sıra numarası verdiler. Yaklaşık 1 saat bekledim. Sıram geldiğinde yanlış hatırlamıyorsa 17 no lu vezneye gidip evraklarımı teslim ettim. Yanımda gerekli olur diye fazladan bazı evraklar götürmüştüm, onları iade ettiler. Evraklarla ilgili birkaç soru ve ingilizce seviyemi sordular. görevlinin mülakata türkçe mi yoksa ingilizce mi katılmak istersin diye sorduğunu ve ingilizce olmasının artı faktör olduğunu dile getirdiğini hatırlıyorum. Bende ingilizce olmasını istedim. bu işlemi tamamladıktan sonra beklemem için gönderdi. Numaramın tekrardan yanmasını yaklaşık 20 dakika kadar bekledim.  Bu esnada diğer insanları izliyordum. Birçok kişininde heyecanını ve kaygısını gözlerinde görüyordum. Mülakattan sevinçten havalara uçarak ayrılanlarda vardı. Ne yazık ki Vize alamayıp ağlayarak ayrılanlarda vardı. Onları izledikçe beynimde yüzlerce soru oluşuyordu. En kötüsüde “Acaba ertelediğim için beni red ederler miydi?”   Sonunda numaram yandı vezneye giderek mülakat ücretini ödedim. Tekrar bekleyiş başladı. Son adıma gelmiştim artık. İçim içime sığmıyordu. Son bekleyiş aşamamda zaman algımı yitirmiştim. Vezneye gittiğimde Amerikalı bir beyefendi mülakatımı gerçekleştirdi. Kendisi türkçe de biliyordu. Anlamadığım yerde türkçe konuşuyordu ve ben hala kendimi ingilizce ifade etmeye çalışıyordum heyecanlı bir şekilde.  Asıl süreç bizim dahil olmadığımız arka planda işliyordu. Sorular ve işlemler çok basitti. Kısa ve net cevaplar istemişti. “Nasılsın?  Ne kadar bütçeyle amerikaya gideceksin?(Banka dökümanında yazmasına rağmen sormuştu), Gideceğin yerde tanıdığın var mı?, Mesleğin ve planların neler?” gibi basit sorulardı. Bu sorulardan sonra günün en güzel kelimesini duymuştum. “Congratulations” işte bu kelimeyi duyduktan sonrası ne yapacağımı bilemedim. sanki zaman durmuştu ve “YENİ BİR HAYAT BAŞLADI”